blogdan da anlaşılacağı üzere son zamanlardaki başlıca meşguliyetim:
fafatuka
kalbim kadar temiz bu güzel blogu nasıl kullanacağıma dair içine düştüğüm fikrî fırtınanın dinmesini bekleyip göreceğiz bakalım klavyenin başına oturduğumda hangi dahili ve harici cümleler yazıya dökülüp aks-i seda görecek… içimdeki ses iş bu blogun, kendin yaz- kendin oku ören bloglarından biri olacağını söyleyip parmaklarıma çelme takmaya çalışsa da harflerin üzerinden hop hop hoplayıp asıl başarısızlık hiç denememektir düsturunca kırık dökük cümlelerimi yapıştırıp piyasaya süreceğim. bakalım kim kâr edecek?
ne dediler
 | kaldığım yerden çok uzakt… için fafatuka |
 | kaldığım yerden çok uzakt… için Ebru |
 | 1 mart yazısı için rbrofe |
| 1 mart yazısı için ebruts |
| 1 mart yazısı için fafatuka |
fafatuka 
bazen hiç bir şey yapmamak çok şey yapmktan daha etkili oluyor..
çığlık çığlığa susmak gibi mesela:)
ama duyanın olmayınca insan kendi çığlığında boğuluyor…
:)
duyup da çığlığını, anlamayacaksa varsın duymasın..
o da doğru aslında… ama böyle çığlık çığlığa nereye kadar, hiç olmazsa anlayışlı bir çift kulak istemez mi insan?
istemez olur mu hiç..
ama insanı kendinden başkası dinleyemiyor can kulağıyla..